Woensdag 1 november - Van Vík nog verder weg naar het oosten

We worden vanmorgen uitgerust wakker na een goede nacht. Het is gezellig wakker worden zo samen op één slaapkamer. Als er iemand wakker is, wordt de rest vanzelf ook wakker. Echt uitslapen doen we hier toch niet, er is zoveel moois te zien!

We wandelen weer naar het restaurantje voor een lekker ontbijt. Omdat het hostel hoog ligt heb je tijdens de wandeling een mooi uitzicht over Vík. Het is een grappig, klein plaatsje. Onderaan ligt het zwarte strand van Black beach en het voelt als je hier rondloopt echt alsof je even in een andere wereld stapt.

We hebben vanmorgen een plekje aan het raam en terwijl we genieten van een lekker ontbijtje zien we in de verte Black beach al en de indrukwekkende rotsen. Dat gaan we zo eens van dichtbij bekijken. 

Terug bij het hostel, halen we de laatste spullen op en stappen dan in de auto op weg naar Reynisfjara, Black beach, het zwarte strand bij Vík. Het zand is zwart, omdat IJsland een vulkanisch eiland is.
We rijden eerst rechtsom de rots heen, dus langs de kant waar ook de vuurtoren ligt.

We parkeren de auto en bij het open doen van de deuren merken we dat er gigantisch veel wind staat! We moeten uitkijken dat de deuren niet heel hard openklappen of dubbelklappen. Wat een kracht!
Zo apart weer dat het er op deze plek weer zoveel wind staat en er ineens ook bewolking is. Net als gister zien we verderop de zon schijnen en is de lucht strakblauw. 
Bij de opgang van het strand brand een oranje licht. Je mag het strand op, maar er wordt gewaarschuwd om goed op te letten.
De golven hier zijn bijzonder sterk en onvoorspelbaar. We hebben van tevoren filmpjes gezien van mensen die verrast worden door de golven.

We lopen een stuk het strand op en zien meteen aan de zijkant al prachtige rotsen, gemaakt van een soort hoekige pilaren: Hálsanefshellir.
Dit zijn zogenaamde basaltrotsen. Ook zien we een grot en om de hoek van de rotsen nog een grot met basaltstenen. 
Wanneer lava afkoelt, stolt het en wordt het basalt. Maar lava koelt niet altijd even snel af; meestal koelt de bovenste lavastroom sneller af dan de onderste lavastroom. Als iets afkoelt dan krimpt het vaak, waardoor er scheuren kunnen ontstaan of delen kunnen afbreken. In het geval van deze rotsen gebeurde dit in zeshoekige patronen.
 

Onze klimmer Roos zit binnen de kortste keren bovenop een steen. Om de hoek bij de grot blijven een tijdje staan kijken. Je staat hier uit de wind en kunt hier prachtig genieten van de indrukwekkende golven die met veel kracht tegen de kust slaan.

Terug tegen de wind in is het weer even ploeteren om bij de auto te komen.
We rijden terug naar het strand waar we op uitkijken vanaf ons hostel en gaan hier ook even het strand op. Eigenlijk zitten we nu op hetzelfde strand, Black beach, maar dan net om de hoek. De wind is hier gelukkig veel minder.
We lopen een stuk over het zwarte zand en ook hier is Roos vooral bezig met veel klimmen. 

Tegen de gigantische rotswanden zien we overal vogels zitten.
Nu we op het strand staan hebben we een mooi uitzicht op de vijf rotspunten, Reynisdrangar, die in de zee staan en die we vanmorgen al hebben bewonderd vanuit het restaurantje waar we hebben ontbeten.
Ook dit zijn basaltrotsen en het verhaal zegt dat het de resten zijn van 2 trollen die een driemaster aan land wilde trekken, maar verrast werden door de zonsopgang en in steen veranderde.
Het is heel apart dat een groot deel van de IJslands bevolking, inclusief een deel van de regering in trollen en elfen geloven.
Wat de rotsen ook zijn, wij vinden ze prachtig en indrukwekkend zo in de zee. Het water slaat er met gigantische kracht tegenaan en zo ontstaan grote golven.

Terug in de auto rijden we ongeveer 20 minuutjes naar de Yoda cave. 
De opening van de grot lijkt precies op de bekende Yoda Master uit de Star Wars-films. De Star wars film is ook vlak voor deze grot opgenomen.
Je kunt een stuk de grot in, het heeft wel iets mysterieus. We maken wat foto’s en rijden dan weer door.

Een half uur verderop stoppen we bij het indrukwekkende lavaveld Eldhraun. Dit is het grootste van IJsland. Het ontstond tijdens de uitbarsting van Laki, een bekende vulkaan op IJsland, aan het einde van de 18e eeuw. Zo ver als je kunt kijken is het laveveld bedekt met mos. Het ziet er uit alsof je op een vreemde planeet loopt.
Het mos is grijzig van kleur. Bij regen kleurt het mos weer groen. 

Toen we onze vakantie naar IJsland plande, hielden we rekening met toch best wat regen en we hoopten op af en toe een zonnetje. IJsland is wat weer betreft heel wisselend en regen in deze periode is geen uitzondering. Maar tot nu toe is het al 6 dagen droog en genieten we elke dag van de zon! Wat een geluk!

Onze volgende stop is Fjadrárgljúfur, jaja, aan bijzondere namen in dit land geen gebrek. Fjadrárgljúfur is een mooie kloof waar je bovenlangs kunt wandelen. Ook dit is een bekende plek waar bv een clip van Justin Bieber is opgenomen.
De rotsen zijn hoog en steil en door de kloof kronkelt een rivier.

We rijden naar de laatste stop van deze dag een bezoek een een bijzondere waterval Svartifoss. Svartifoss betekend zwarte waterval, omdat deze waterval van een wand van basaltrotsen naar beneden valt.
Op internet hebben we gelezen dat het een wandeling is van 1 tot 1,5 uur(3,2 km) heen en terug. Dat moet te doen zijn.
Maar al snel blijkt het een pittige klim vanaf de parkeerplaats met een hoogteverschil van 134 meter. Onderweg zijn er verschillende aanmoedigingen en een zak Doritos nodig om boven te komen.
Roos wil halverwege niet meer, maar samen met Luuk stapt ze even later toch moedig door. Als ik met Luuk ga kletsen en Luuk gaat sommetjes bedenken lukt het wel hoor!
De waterval is niet indrukwekkend wat grootte en hoeveelheid water betreft. Maar de omgeving en achtergrond is prachtig en zeker deze pittige wandeling wel waard!

Terug bij de auto rijden we naar het Hvoll hostel, dit ligt tussen Vík en Diamond beach, waar we morgen graag heen willen gaan.

Het hostel ligt echt totaal afgelegen. Ruim een half uur voor en na het hostel is er geen huis of dorpje te vinden. 
Vanaf de 1, de rondweg, rijden we zo’n 3 km over een grevelpad. Het is pikdonker en in eerste instantie staan we voor het huisje dat naast het hostel ligt. De deur is op slot en even schiet er door me heen dat we wel echt een probleem hebben als we niet naar binnen kunnen. Gelukkig blijkt het hostel achter dit huisje te liggen.
We stappen binnen in een grote ruimte waar allerlei tafels bezet zijn met mensen uit verschillende landen. 
We brengen onze spullen boven en na een makkelijke maaltijd zoeken we snel ons bedje op.

Wat hebben we weer veel gezien en wat hebben we genoten van dit prachtige en indrukwekkende land!