Zondag 29 oktober - Golden circle dag 2

Vanmorgen blijven we niet te lang liggen, we willen het laatste stuk van de Golden circle rijden en hebben bedacht om de dag te eindigen bij een hot spring aan het einde van onze route.
Omdat we gister best laat op bed lagen, gaat het wakker maken van de kinderen niet vanzelf. Roos kruipt met dekbed en al uit bed, zonder deken is echt geen optie volgens haar, veeeeel te koud!  Luuk en Sara draaien zich als echte pubers nog eens om en er klinkt wat gemompel en gemopper.
Een lekker ontbijtje maakt veel goed, samen bekijken we wat we deze dag gaan zien en doen. We merken dat de kinderen het heel leuk vinden om betrokken te worden bij de reis. Dus alvast een kaartje met de route of wat leuke weetjes en bijzonderheden, zodat we vol verwachting en vooral heel nieuwsgierig op pad gaan.

Uiteindelijk rijden we om 9:15 uur weg bij ons huisje.
Het heeft vannacht flink gevroren, alles om ons huisje is bedekt met een laagje vorst en het voelde buiten ook erg koud. 
Tim startte de auto en in het scherm verschijnt -9!
Onze weerapp geeft -5 aan, dus of het helemaal klopt weet ik niet, maar koud is het wel!
We dragen deze dagen thermo kleding onder onze kleding, die we allemaal gelukkig al hebben van de wintersport. Dat maakt dat het goed vol te houden is.
Daarnaast schijnt vandaag de zon weer heerlijk en staat er weinig wind. Dus de kou is er wel, maar we hebben er weinig last van. In de loop van de dag wordt het uiteindelijk zo’n 5/6 graden.

We rijden vandaag als eerste naar Thingvellir nationaal park. Dit park staat op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO en het is een bekende stop aan de Golden circle.

Het park is vooral bekend door de Mid-Atlantische breuk van 40 km lang die door het park loopt. De geologische grens tussen het Noord-Amerikaanse en het Europese continent. Een gigantische breuklijn met aan de rand kloven en scheuren met in het midden niemandsland. Het aparte is dat beide continenten elk jaar 1 tot 2 cm uit elkaar drijven en de ene kant 0,5 cm per jaar daalt.
Tim vertelt de kinderen dat hij wel een huisje wil bouwen op het Niemandsland, dan wordt je tuintje elk jaar 1 tot 2 cm groter!
De kinderen vinden de verhalen prachtig en als we de auto parkeren maken we eerst een wandeling door de gigantische kloven.
Wat een prachtig gezicht, de steile wanden aan beide kanten en de strakblauwe lucht erboven.

We komen al snel bij een waterval, de Öxaráfoss. Het blijft een mooi gezicht, het water dat met grote snelheid van de rotsen valt en verder stroomt de rivier in.

We lopen terug naar de auto en parkeren een klein stukje verderop.  Vanaf hier loopt een mooi pad naar boven en via de kloof lopen we naar een uitzichtspunt waar ook een bezoekerscentrum is.
Het uitzicht is prachtig! 
We kijken uit op het meer Thingvallavatn, waar ook ons huisje aan ligt. Dit is het grootste meer van IJsland.
We zien duikers die het water in gaan om de kloof onder water te bewonderen. Brrr…wat lijkt me dat koud!

Terug bij de auto kijken we nog even bij de Lögberg, de rots van de wetten.
Tot 1118 bestonden er nog geen geschreven wetten. De wetspreker las ieder jaar op deze rots de wet voor, uit zijn hoofd!
Beneden in de kloof stonden alle mensen te luisteren.
Ik moet even denken aan het verhaal van Mozes.

Ook lopen we nog even naar het kerkje. Op deze plek stond waarschijnlijk de eerste staatskerk van IJsland. Naast het kerkje staat de oude pastorie en nu de woning van de parkopzichter. Wat een geweldige plek om te wonen! Het lijkt me fantastisch, maar al snel denk ik aan alle mensen die we thuis dan zouden moeten missen.

We stappen in de auto en rijden naar de Kerid krater. Een vulkaankrater die gelukkig al heel veel jaren niet meer actief is, maar waar je in de krater kunt waar nu een meer is.
We lopen eerst boven een rondje op de krater en gaan daarna via een trap de krater in. Het is zo’n gave ervaring! 
Het is er mooi rustig en de krater heeft van binnen allerlei kleuren.
Vooral Roos, die op school allerlei lessen heeft gehad over vulkanen, is onder de indruk. 

Onze laatste stop voordat we lekker het warme water in duiken is bij de waterval Faxi, via de navigatie te vinden onder de naam: Vatnsleysufoss.
Een minder bekende waterval, misschien minder spectaculair, maar prachtig om te doordat de waterval 110 meter breed is.
Naast de waterval is een zalmentrap, om de zalmen te helpen naar boven te komen.
Luuk vindt het vooral een leuke uitdaging om via dit weggetje weer bij de auto te komen.

Op een klein kwartiertje van de waterval ligt de Secret Lagoon, onze laatste stop voor vandaag. 
Dit is de oudste hotspring van IJsland.
We kleden ons om en als we naar buiten lopen is dat erg koud in je badkleding. Gelukkig is het water heel erg warm, zo’n 38 graden! 
We dobberen en genieten zo’n 1,5 uur en rijden dan richting huis. Het is al laat, dus halen snel even wat pizza’s bij de supermarkt, die gaan thuis snel de oven in.
Redelijk op tijd liggen we op bed. Wat een mooie dag weer!